Wat ons drijft

Wat drijft Maarten?

Het zal weinig mensen zijn ontgaan. Terwijl ons land zich aan het voorbereiden was op de tropische temperaturen sprong één van ’s lands meest iconische zwemmers – Maarten van der Weijden – op vrijdag 21 juni bij de Swettehaven in Leeuwarden in het water. Voor een zwemtocht van maar liefst 195 kilometer; de Elfstedenzwemtocht. Honderdvijfennegentig kilometer; een afstand waar menigeen met de auto al tegenop ziet…

Nadat Maarten vorig jaar zijn poging na 163 monsterlijke kilometers moest staken, waren er maar weinig mensen die dachten dat Maarten een tweede poging zou wagen. Het tegendeel was waar. Binnen een jaar sprong Maarten wederom het water in met als doel om drie dagen en 195 kilometer later weer in Leeuwarden aan land te gaan.

Wat drijft iemand om zoiets te doen?

Maarten had een doel. Hij wilde geld ophalen voor kankeronderzoek. En hij deed dit uit schuldgevoel. Overlevingsschuld, zoals hij dit zelf noemt. Voor het feit dat hij kanker overleefd heeft, maar anderen niet. Dit was voor Maarten de motivatie om het uiterste van zichzelf te vragen.

Het type motivatie waarbij sprake is van schuldgevoel wordt ook wel interne druk genoemd.

We herkennen in de drijfveren van Maarten echter ook andere typen motivatie. Typen die verderop in het motivatiecontinuüm te vinden zijn. Zo wilde Maarten graag de taak volbrengen, omdat hij het nut en belang (identificatie) ervan inziet dat er veel meer aandacht en geld nodig is voor kankeronderzoek. En daarnaast gaf het hem ook een enorm gevoel van voldoening (integratie) om te zien dat hij hier niet alleen in staat.

Het feit dat bij alle elf plaatsen een groep van tachtig fanatieke amateurzwemmers twee kilometer lang met Maarten meezwom, is een mooi voorbeeld van de relationele verbondenheid die Maarten ervoer tijdens zijn zwemtocht. En hij genoot ook van alle mensen op de kant. “Dat Dokkum zo vol stond, terwijl ik dacht dat iedereen aan het werk was. Dat was bizar. Ik voel me enorm gedragen en gesteund.”

Maarten kijkt met een trots en voldaan gevoel terug op zijn tocht. “Vorig jaar heb ik heel erg geleden, maar dit jaar heb ik heel erg genoten.” Een mooi voorbeeld van intrinsieke motivatie….

Of de overlevingsschuld die hij had nu minder is geworden? Niet echt, volgens Maarten. Alhoewel het wel deels plaatsgemaakt heeft voor een gevoel van trots!

Met respect en eerbied kijkt Motivatiemeesters naar de meesterlijke prestatie van Maarten. En we zijn ervan overtuigd, dat zijn gedrevenheid voor velen een voorbeeld is.